แต่มันเป็นกลอนเทศน์เอิ้นวิญญาณ น่ะครับ
กลอนเรียกวิญญาณ
บัดนี้.....มองเห็นเลื่อน ๆ ฟ้า ก้ำฝ่ายหรดี
ดารณีทอแสง กระพริบพราวขาวจ้า
ดวงจันทราลอยเคลื่อน เมโฆกะไหลผ่าน
อ่าวนภาพาดด้าน เป็นน่าทัศนา
บรรยากาศม่านฟ้า หน่อยกะฮุ่งชะโลงศรี
เดี๋ยวกะเมฆีบัง ทั่วทะลังมุมเม้า
ไผผู้มีความเศร้า ให้ดูเอาบรรยากาศ
คิดฉลาดวาดพ้อ สิเห็นข้อค่าคะแหนง
ผู้บ่คิดฉลาดแจ้ง แห่งสิตื่มทวงกะสัน....ยายเอ้ย
เบิ่งพระจันทร์บัดมันหมอง บ่ฮุ่งฮองใสเหลื่อม
คิดไปเทียมกับโตจ้อย กะเลยหงอยทุกขเวท
สมเพศชีวิตเว่า บัดคือเจ้าหน่วยพระจันทร์
ผู้ที่คิดจั่งสั้น กะมากหมู่มวลมี
ความลูกหลานได้หวนคิด บัดเบิ่งจันทร์แล้วฝันเพ้อ
หลงละเมอเผลอเว่า อยู่คนเดียวกะใจเหี่ยว
เหลียวเบิ่งแต่ท้องฟ้า น้ำตาย้อยว่าหย่าวลง
พ่อ......แม่......เอ้ย เจ้านั้นไปอยู่ซ้ง โขงเขตแดนได๋
ส่างมาไปโดนมิด บ่คิดนำทางบ้าน
หรือแม่นอวสานเสี่ยง ชีวามรณาต
จั่งบ่อาจต่าวโค้ง คืนบ้านถิ่นสถาน
หรือเจ้าออกจากบ้าน ไปพ้อหมู่สาวศรี
ลืมลูกหลานผู้มีกาย ได้คิดนำโดนเติบแล้ว
คิดขึ้นมากะเลยแป้ว ในใจบ่เว้นหว่าง
คือจั่งอกสิแตกม่าง ทลายถิ้ม....อิ่ม...มะ...โน...น้อ
โอ้..กะได้ท่อโอ้ โอ่กะโอ่โอยคราง
บ่เห็นทางสิเจอพบ แต่อย่างได๋กะใจเศร้า
คิดคะนิงคราวเค้า อยู่นำกันกะคงที่.....พ่อแม่เอ้ย
หลายกว่าปีขวบแล้ว แมงแป้วกะบ่เคย
คิดฮอดเด้.......พ่อ.......แม่.......เอ้ย นี่จั่งแม่นเวรมี
คั่นเจ้าตายเป็นผี ให้คอยฟังเอาไว้
ลูกหลานเจ้า เผิ่นสิทำบุญให้ แนวได๋ ๆ เผิ่นกะแต่ง พ่อ...แม่...เอ้ย
ให้เจ้าแยงสู่บ้าน วิญญาณโค้งเจ้าอ่วยคืน
คั่นแม่นอยู่ภาคพื้น โลก ลุ่มอเวจี...ภายพุ้น
คุณความดีที่เคยทำ ให้ส่อยซูโดนยู้
ให้เจ้าบุ๊มาได้ แม่นแสนไกลล้านโยด
ขอให้ยมราชท้าว กุณาให้เจ้าปล่อยมา
ถ้าหากอยู่ฟากฟ้า เขตถิ่นดินสวรรค์
ขอให้หมู่เทวัญ ส่งข่าวสารไปบ้าง
ลูกหลานน้อ สิได้ทำบุญสร้าง อานิสงส์ยู้ส่ง
สู ตกลงมื่ออื่นเช้า ตนเจ้าจั่งหล่ำคอย
บ่เสียดายแม้แต่น้อย สัพพะสิ่งมวลของ
เผิ่นได้ปองแสวงหา คู่สู่แนวคราวนี้
เงินที่ไปเป็นหนี้ ยืมเผิ่นมาหานำหมู่
สิขายควายอีตู้ เอาไปใช้เผิ่นดอกเด้อ
นอนหลับตาสาเด้อ เจ้าอย่าห่วงสิเป็นกรรม พ่อแม่เอ้ย
ลูกหลานสิจัดการทำ จงสบายตามท้าง
ซุมหมู่สินสุมสร้าง กะพอยังประทังชีพ พ่อแม่เอ้ย
เผิ่นสิเลี้ยงลูกเต้า คือเจ้าแต่งประเดิม
เอิ้นยามเอ้อ.....เจ้าผู้เครือบักบวบแห้ง เหลือแฮงทอมไว้ส้นห่ม
โอ้เด้น้อ..ลมผัดมาพัดต้อง.....เจ้าเพม้าง....ม่นสลาย......โอ้ย...โอ่ย....น้อ